Partijen zijn verdeeld over de vraag of de bij verzoeker geïndiceerde zorg valt onder de aanspraak verpleging en verzorging. In dit verband is door de ziektekostenverzekeraar aangevoerd dat sprake is van een voorliggende voorziening in de vorm van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). De commissie overweegt dat bij verzoeker een zelfzorgtekort is geïndiceerd, hetgeen naar zijn aard geen indicatie is voor ondersteuning. Dit betekent echter niet dat verzoeker aanspraak heeft op de geïndiceerde zorg vanuit de zorgverzekering. De indicerend wijkverpleegkundige moet de geneeskundige context vaststellen en onderbouwen. Vanwege het ontbreken van zodanige, deugdelijke onderbouwing kan niet worden vastgesteld dat verzoeker is aangewezen op verpleging en verzorging als bedoeld in de zorgverzekering. Dit komt voor risico van verzoeker.

Volledig document openen (pdf)